ฤดูหนาวมันจะหนาวได้สักแค่ไหนในกรุงเทพมหานคร อากาศก็ยังแย่เท่าเดิม ฝุ่นก็ยังหนาเท่าเดิม เผลอๆ หนามากกว่าฤดูอื่นเสียอีก เห็นจะมีก็แต่บรรยากาศรอบตัวที่อบอุ่นและเหมือนจะเป็นกันเองอยู่เสมอ ถนนเริ่มประดับไฟ ห้างสรรพสินค้าเปริ่มวางต้นคริสต์มาสสูงลิ่ว ความรู้สึกที่เหมือนเรากำลังหลงทางและความเหนื่อยล้าตลอดทั้งปี เริ่มถูกรักษาด้วยบรรยากาศรอบตัว เสียงดนตรี ความรู้สึกดีที่จะได้หยุดพัก และพบปะกับผู้คนคุ้นเคยในช่วงปีใหม่ (ฉันคิด)

การขับเคลื่อนชีวิตที่สังคมคาดหวัง ครอบครัวคาดหวัง ตัวเราเองคาดหวัง แทบจะกลืนกินความสุขและความฝันจนแทบไม่หลงเหลือร่องรอยของความสดใส บางคืนเราพยายามทบทวนความสุขที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ และได้พบว่าการได้นอนนี่แหละคือความสุขที่สุด (แค่การนอนให้ครบแปดชั่วโมงต่อวันได้กลายเป็นความสุขของเราตั้งแต่เมื่อไรนะ) นี่เรากำลังไล่ตามความสมบูรณ์แบบ หรือวิ่งหนีความสุขกันแน่นะ (ฉันคิดอีกครั้ง)

บางคราวผู้เขียนมักทึกทักเอาเองว่า “ความสมบูรณ์แบบนั้นไม่มี” ไม่มีหมายถึง “ไม่มีอยู่จริง” เราทำได้แค่เป็นเราในเวอร์ชั่นที่ดีที่สุด ณ เวลาที่เหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น เราในอายุ 18 ปี สามารถตัดสินใจได้ดีที่สุดในแบบหนึ่ง เราเองเมื่อมีอายุมากขึ้น อาจมองสิ่งนั้นเปลี่ยนไปจากคราวก่อนมหาศาล แต่ทุกสิ่งคือเรา เราจัดการสิ่งนั้นได้ดีที่สุดในช่วงชีวิตนั้นแม้ไม่สมบูรณ์แบบก็ตาม

“ความคาดหวังน่ากลัวเสียยิ่งกว่าความตายอีกนะ อย่าผ่านฤดูหนาวนี้ไปพร้อมกับความรู้สึกไม่พึงพอใจต่อตัวเองเลย โปรดอนุญาตให้ตัวเองผิดพลาดและอ่อนแอ…”

How cold can it get in the winter of Bangkok? The weather remains as bad as ever, the dust still thick as ever or even thicker than other weather. Surrounded by warmth and seem friendly as always. The streets are adorned with lights, the malls start putting up tall Christmas trees. It feels like I’m losing my way and feeling exhausted all year round and starting to heal from the surrounding atmosphere. The sound of music, the relief of taking a break, and meeting familiar faces during the New Year (I think).

A life driven by societal expectations, family expectations, and our own expectations almost engulfs happiness and dreams, barely leaving a trace of true joy. Some nights, I try to revisit the happiness that occurred during this time and realize that the ultimate happiness lies in something as simple as having sleep (when did eight hours of sleep become my happiness?). Am I chasing perfection or running away from happiness? (I ponder).

Sometimes, I talk to myself, “Perfection does not exist,” but that does not mean “it is not exist”. We can only be the best version of ourselves at any given time. At the age of 18, we might make the best decisions in one way, but as we grow older, we may view things differently. Nonetheless, everything is us; we handle situations in the best way we can at that particular phase of life, even if it’s not perfect.

“Fear of expectations is scarier than death itself. Don’t go through this winter with dissatisfaction towards yourself. Please Allow yourself to make mistakes and be vulnerable…”